Żadne przepisy nie określają minimalnej ani maksymalnej liczby członków zarządu wspólnoty. Oznacza to, że zarząd może być jednoosobowy lub wieloosobowy a liczba członków zarządu wieloosobowego zależy tylko i wyłącznie od decyzji wspólnoty.

Jest dopuszczalne aby zarząd był jednosobowy ale jest to rozwiązanie nie do końca korzystne. Przede wszystkim na zarządzie ciąży wiele obowiązków i obciążanie nimi tyko jednej osoby może stanowić dla niej zbyt duże wyzwanie. W zasadzie takie rozwiązanie ma rację bytu w niewielkich wspólnotach. Po drugie w przypadku rezygnacji jedynego członka wspólnoty lub jego śmierci wspólnota zostanie bez zarządu.

Korzystniejszym rozwiązaniem jest zarząd wieloosobowy. Wtedy jest większa pewność, że zarząd (przy dużej ilości obowiązków) będzie funkcjonował sprawnie i należycie zajmował się sprawami mieszkańców. Często przy podejmowaniu decyzji o wyborze członków jestem pytany o to ilu członków należy wybrać. Nie ma idealnej odpowiedzi. Wszystko zależy od wielkości wspólnoty, skali problemów w niej występujących a także często od tego ile w ogóle jest chętnych osób do pracy w zarządzie. Często zdarza się, że tych kandydatów nie ma za wielu i do zarządu trafiają wszyscy, którzy się do niego zgłosili. Dość częstym rozwiązaniem w budynkach wieloklatkowych jest wybieranie zarządu gdzie liczba członków pokrywa się z ilością klatek tak aby każda z nich miała reprezentację w zarządzie.  Taki klucz wyboru bywa jednak zawodny tam gdzie liczba klatek jest bardzo duża np. 10 lub więcej i tak duża liczba członków zarządu może prowadzić do jego paraliżu, wydłużonego procesu podejmowania decyzji czy nawet problemów ze zorganizowaniem zebrania zarządu tak aby jego termin odpowiadał każdemu z członków.

Z moje praktyki wiem, że najlepiej sprawdza się rozwiązanie gdzie zarząd liczy między 3 a 5 członków. Taki skład pozwala wyeliminować większość wyżej opisanych mankamentów zbyt liczebnego lub za mało liczebnego zarządu. Bardziej niż na liczbie członków zarządu współwłaściciele powinni się skupić się na przygotowaniu poszczególnych osób tj. ich zawodzie (pożądana jest wiedza prawnicza, z zakresu budownictwa czy ekonomii) i wystarczającej ilości wolnego czasu pozwalającej z powodzeniem wykonywać powierzone obowiązki.